عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدیددریغا که دولتش مستعجل بود ونعمت وسعادت همرهیش برهمگان خزان یافت
دل به حضور تو چه مسرور بود ایل به وجود توچه مغرور بود
دولت ودرویش همه یک جور حیف ازاین دولت که چه پرشور بود
رفتنت ازدولت واز ایل وتبار زود بود
اری بزرگ بود واز اهالی امروز وباتمام افق های باز نسبت داشت ولحن اب وزمین راچه خوب می فهمید .
گرچه مرگ وزندگی دوامر وجودی هستند وخالق توانا به مشیت حکیمانه خود هردورا باهم افرید وباهم معنا کرد اما وقتی مردان بزرگ وغیرتمند که پایه ها وستونهای استوار خیمه ی ایل اند،سربرخاک می نهند ،مردانی که تکیه گاه،بزرگ وپژواک صفا ومعرفت ورادمردبخشنده ومجلس ارای با سخاوتند،داوران ومصلحانی که دغدغه انهااصلاح ذات البین ومصداق(فاصلحوبین اخویکم وفالف بین قلوبهم)بودند وعلی رغم عمر کوتاه شناسنامه ی تجربه تاریخ وتدبیر پیران ونیاکان رابا تاسی از انبیاءعظام وائمه اطهار برتارک ایل می نشاندند ولقب نعم العبد ومصلح می گیرند ،ازفرش زمین به عرش برین پرواز می کنند ودر ملکوت خدا ارام می گیرند (یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه)
دلیر مردانی که درکاروان سالارقافله حقیقت وراهنمای عزت ومروارید درخشان وچراغ منور سرزمین ایل ودیار خود می باشند ،در طوفان محنت افرین فراق به خاموشی می گرایند باید گفت
عقاب اسمان پرواز، اقلیم سرافرازی کجا برخاک دردالود غم می گسترد پررا
وچه نیکو ایل سرافراز میرسالاری وهمه اشنایان وبستگان در روز وداع مرحوم سید عبدالحسین بهروز حماسه ی غم واندوه افریدندودریای اشک روان داشتند ومی گفتند
به مرگ دلیران کنیم سینه چاک که رفتند یکایک در زیر خاک
کشیم آه سوزان بسی دردناک زمرگ عزیزان خفته در زیر خاک
اری مردی به بلندای قامت عشق وبه وسعت دامنه ی امکان از ورای طراز شعر بودن به سر کتاب معانی زندگی امد بی انکه به ادراک وجودش باز پرسیم شتابان از گذرهستی گذشت وبه انسوی جوهر اندیشه رسید چه انتظار بی فرجامی وچه تفکر بی انجامی .که اورادیدیم ،شناختیم ودریافتیم وعمری در سایه اش بودیم اما افسوس.............ناگهان چه زود دیرشد
ایل بزرگ سادات میرسالاری امروز با یکی از ارکان وستونهای محکم ایل وداع جانسوز نمود این مصیبت بزرگ رابه همه ی هم تباران وخانواده معظم مرحوم سید عبدالحسین بهروز(میرسالاری)تسلیت می گوییم
خادم سادات: مطلوبی میرسالاری
