شجره طیبه سادات میرسالاری

به مناسبت غدیر خم مراسم باشکوهی  در  حرم مطهر امامزاده میرسالار(ع) برگزار می گردد از کلیه ی دوستداران ومحبان اهل بیت (ع)جهت شرکت در این مراسم معنوی دعوت به عمل می اید/ زمان :پنج شنبه هیجدهم ذی الحجه

ده سال از هجرت پیامبر از شهر مکه به مدینه می گذشت، حضرت محمد ( ص ) کارهای

زیادی برای انتشار دین خدا کرده بود و اکنون می خواست به حج برود.

خبر تصمیم پیامبر بر عزیمت به سفر حج و اینکه این سفر حجه الوداع است انبوهی از

مسلمانان مشتاق به زیارت پیامبر را بر آن داشت تا خود را برای انجام مراسم حج در

رکاب رسول خدا ( ص ) به مکه برسانند.

اعمال حج در روز دهم ذیحجه ( روز عید قربان ) با قربانی کردن گوسفند به پایان رسید و

کاروانیان خود را برای بازگشت آماده کرده و همراه پیامبر از مکه خارج شدند.

.....کاروان همچنان در بیابان خشک و سوزان پیش می رفت، در روز 18 ذیحجه ،

نزدیکیهای ظهر بود که به محلی به نام ( غدیر خم ) رسیدند و از اینجاست که راه مردم

مدینه و مصر و عراق از هم جدا می شود.

.....در اینجا ناگاه فرشته ی وحی بر پیامبر اکرم ( ص ) نازل می شود و آخرین دستور را از

جانب پروردگار به پیامبر ابلاغ می کند.

ای پیامبر آنچه را که ازپروردگارت بر تو نازل شده ابلاغ کن و اگر چنین نکنی مثل آن است

که دستور خدا را اتجام نداده ای و در این راه از هیچ چیز و هیچ کس بیم نداشته باش که

خداوند تو را از شر مردم  حفظ می کند.

در زیر تابش آفتاب سوزان دستور توقف کاروانها داده میشود و انها که جلو رفته اند

بازگردانده می شوند و انها که هنوز نرسیده اند فرا خوانده می شوند، و باید که چنین

دستوری را همه بشنوند. لبهای کاروانیان به آهستگی نجوا می کند: خدا فرمانی داده

است ....

همگان در انتظار فرمان با شور و التهابی که همواره در چنین مواردی رخ می نمود باقی

می مانند. بالغ بر صد هزار نفر در آن صحرای سوزان جمع بودند، آنگاه  نماز ظهر  را به

جای آوردند و بعد از جهاز اشتران منبری را بر افراشتند آن حضرت بر بالای منبر قرار

گرفتند و به ایراد خطبه پرداختند. سفارشهای لازم را یکی پس از دیگری به آنها نمودند،

آنگاه پیامبر فرمودند:

و اما دو چیز بزرگ و پر ارزش را به جا می گذارم، این دو هرگز از هم جدا نمی شوند، این

دو یکی کتاب خدا ( قرآن ) است و دیگری اهل بیتم و خاندان من مبادا این دو چیز گرامی

را از دست بدهید.

پس از آن به مقام و فضایل امیر المومنان علی ( ع ) اشاره فرمود و آنگاه فرمود:

( من کنت مولاه فهذا علی مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه

وانصر من نصره واخذل من خذله ......)

هر کس من مولای اویم پس علی من و یاری فرما آن کس که او را یاری می کند و خوار

کن آن کس که او را رها می کند .....

و در پایان هم از حاضرین خواست تا این ابلاغ مهم را به انها که از این جمع غایبند، ابلاغ

کنند.

پس از اتمام خطبه، حاضران دسته دسته با امیر مومنان علی ( ع ) بیعت کردند. در این

زمان بود که بار دیگر پیک وحی بر فرستاده محبوب پروردگار نازل شد و این آیه را فرود

آورد:

امروز دینتان را کامل و نعمت خود را بر شما تمام کردم، و دین اسلام را برای شما

پسندیدم .....

آنگاه پیامبر ( ص ) فریاد بر آورد: الله اکبر ...... دین خدا کامل شد و پروردگار به رسالت من

و امامت علی پس از من خشنود گشت و اینگونه حساسترین حماسه ی جاوید پس از

بعثت رسول اکرم ( ص ) محقق شد و خورشید فروزان ولایت طلوع کرد تا آنها که در پی

هدایتند بدین سو رو آورند.

       یاد  آرم  به  خرابات ،  چو  ابروی  علی