عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
از مردادماه سال 92 که دولت تدبیر و امید با رای مستقیم مردم در انتخابات پیروز شد همه در ابتدا به خصوص دوستداران دولت تدبیر و امید خوشحال شدند زیرا با اعماق وجود امیدی پیدا کردند که به زندگیشان رونق بخشید و همه به فکر این موضوع بودند آقای روحانی آمده است تا همه ی مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه را حل کند از آن زمان دولت تنها به فکر برنامه های متنوع بود که بتواند کشور را از وضعیت نابسامان اقتصادی بیرون کند و این رویه همچنان با تیم خبره اقتصادی دولت ادامه پیدا میکند.دولت همچنان به دو مقوله مهم تر که شاید همه ی ابعاد جامعه را در بر بگیرد مواجه است اول اینکه در بحث انجام فریضه الهی حجاب که کشور ما کشوری اسلامی است بسیار اهمیت ویژه ای دارد و باید با کارشناسان و روحانیون معتدل بحث حجاب را برنامه ریزی و طرح کرد.
بعد از به روی کارآمدن آقای روحانی به عنوان رییس جمهوری کشور، ایشان در جلسات متعدد درباره حجاب و عفاف صحبت کردند و به روحیه جوانان و ذائقه فرهنگی آنها اشاره کرد ودر یکی از جراید معتبر کشور هم آقای روحانی به این موضوع توجه کردند و گفتند: می دانید که مفهومی مثل جوانی و جوانی کردن، همواره محتوای یکسانی نداشته و با شرایط زمانی تغییر کرده است. جوانی کردن تابع شرایط زمانی، امکانات هر دوره و ابزارهایی است که در اختیار افراد قرار می گیرد. در دوره ای که جوانی من گذشت، امکانات و ابزارهای امروز و البته برخی مشکلات امروز وجود نداشت. احساس کلی نسل من این است که هزینه زندگی خیلی پایین تر بود و افراد راحت تر می توانستند به خواسته های جوانی نظیر شغل یا ازدواج دسترسی پیدا کنند.
وی همچنین درباره جوانان نسل چهارم(دهه هفتادی ها) هم که با روحیه ای سطحی نگر وبی خیال رشد کرده اند میگوید: من فکر می کنم سرعت تغییرات جهان و به دنبال آن تغییر دیدگاه های افراد در نسل های مختلف چنان زیاد شده است که نسل قبلی خیلی از آرمان ها و آرزوهای نسل جدید را نمی فهمد. در دنیای جدید همه نسل های قدیمی تر از نسل جدید ناراضی و شاکی اند. تفاوت داشتن دو نسل به معنای بی ریشگی نسل جدید نیست. برای مثال، نسل جدید دنبال آزادی، عدالت، سرافرازی بیشتر در جهان، پیشرفت فنی و علمی، وضع اقتصادی بهتر و بسیاری از آرمان هایی است که در سال های دولت اصلاحات بیشتر می شد بروز آن ها را دید. کدام یک از این ها نشان بی ریشگی است؟ هیچ کدام.
از طرف دیگر، خیلی از واکنش های جوانان که نسل قبلی نمی پذیرند، محصول شرایطی است که نسل قبلی یا دولت های نسل قبل ایجاد کرده اند. امروز بی کاری، بالارفتن سن ازدواج و برخی آسیب های اجتماعی در بین جوانان شایع است و بر اثر این وضعیت، رفتارهای خاصی از جوانان بروز می کند. وظیفه مدیران و نسل قبلی این است که شرایط زندگی بهتر را برای جوانان فراهم کنند و بعد انتظاراتی از آن ها داشته باشند. نسل قبلی بالاخص مدیران سه دهه گذشته بی حساب از دین خرج کردند و ناکارآمدی ها را با دین توجیه کردند و حالا خیلی از آن ها از تضعیف باورهای دینی جوانان ناراضی اند. از ابتدا نباید این کار را می کردند.
حال در چند سال اخیر در کشور به گفته ی خیلی از کارشناسان معتدل کشور،ما برای ترویج فرهنگ حجاب برنامه هایی درستی و به جایی اجرا نکردیم شاید عمده ترین آن بحث گشت زنی نیروی انتظامی به عنوان گشت ارشاد بوده است که به نظر خیلی از مردم و کارشناسان نتوانسته است آن رسالت و برنامه ی خودش را در جامعه برای رونق مسئله حجاب در کشور اجرا کند و اینکه حجاب مسئله ای کاملا مجزا از عفاف است تا اینکه آقای روحانی به طور کامل تر این موضوع رو شرح میدهند و می گویند: من قطعا با این برخوردها مخالفم. این ها حاصل همان قرائت و برداشت خاص از اسلام و قانون اساسی است. برای این که نگاهم به مسئله روشن شود، دیدگاهم را به مسئله حجاب و عفاف برای شما تشریح می کنم. خیلی از این برخوردها ناشی از دیدگاهی است که چنین شادی و نشاط هایی را گام های اولیه به سوی تضعیف عفت عمومی می بیند و بنابراین تشریح دیدگاه من مناسب است.
به نظرم، عفیف بودن چیزی فراتر از حجاب داشتن است. به نظر من اگر زنی یا مردی حجاب رسمی مد نظر ما را رعایت نکند، عفیف بودنش زیر سؤال نمی رود. قبل از انقلاب زنان زیادی در جامعه ما حجاب نداشتند، ولی آیا انسان های عفیفی نبودند؟ من هشدار می دهم که حجاب را عین عفاف ندانیم. به نظر من زنان زیادی از جامعه ما حجاب مطلوب قانون را ندارند، ولی عفیف هستند. عفت شاخص های زیادی دارد. کما این که می توان کسانی را هم یافت که ظاهر مطابق قانون دارند و حجاب دارند (چه مرد و چه زن) ولی اصول عفت را رعایت نمی کنند. بنابراین تاکید ما باید بر عفت باشد. باید ببینیم عفت را چه چیزی تهدید می کند. به نظر من عفت مردم ما را فقر اقتصادی و ناتوانی در ازدواج، بیشتر تهدید می کند تا رعایت حجاب مطابق استانداردهایی که عده ای دوست دارند و تعریف کرده اند.
این را چرا گفتم؟ چون یک عده ای فکر می کنند اگر جوانان با هم کوه بروند، در یک مراسم شادی شرکت کنند، یا در خیابان با هم قدم بزنند، عفت جامعه خدشه دار می شود. اما واقعیت این است که عفت را چیزهای مهم تری تهدید می کند. برخی از برخوردها هم ناشی از نگاه پلیسی و امنیتی به جامعه است، نگاهی که همه چیز را سیاسی می بیند. در حالی که اجازه دادن به برگزاری برخی مراسم، شدت کنش و دیدگاه سیاسی را کاهش می دهد. در ضمن، مطمئن باشید که در ایده آل های جمهوری اسلامی، نفی شادی و نشاط نبود. در هیچ کدام از شعارهای ابتدای انقلاب شما شعار علیه شادی و شور جوانی پیدا نمی کنید.
ایشان همینطور به بحث تفکیک جنسیتی هم گریزی زدند که به گفته خیلی از مردم و روشنفکران جامعه یک کار بی دلیل وبی پایه و اساس است که هیچ فوایدی به جز آثار تخریبی در فرهنگ جامعه نخواهد زد و اینگونه رییس جمهوری در این باره هم تشریح میکند که: به هیچ عنوان دنبال تفکیک جنسیتی نیستم. هیچ جامعه ای در طول تاریخ نتوانسته است تفکیک جنسیتی کند، در جامعه پیچیده و پر از ارتباطات امروز نیز تفکیک جنسیتی هیچ کاربردی ندارد.
قشر جوان با این برنامه ها و رویه ها که در چند سال اخیر پاسخ خود را به جامعه داده است نشان داد که به هیچ عنوان همانطوری که مشهود است این برنامه ها کاربردی ندارد و ما فقط ذهن جامعه، کشور و مردم را به سمت وسوی جالبی نمیکشانیم.
باید گفت که اگر کسی حجاب نداشته باشد به این معنا نیست که آن عفت ندارد بلکه شاید ذات درونی آن با عفت الهی همراه باشد و ما درجای قضاوت نخواهیم بود و تنها خداوند از راز دلها خبر دارد زیرا این مقوله تنها منوط به دختران کشور ما است که چگونه طرز فکر ورفتاری را دوست دارند از خودشان نشان دهند.
در این جهت آقای روحانی هم اشاره ای کردند که ایشان نظرشون درباره عفاف و حجاب این است که من با اعمال محدودیت های فراقانونی علیه دختران و زنان مخالفم. برخی آن قدر تنگ نظر هستند که حتی برخی فتواهای غیرسخت گیرانه تر مراجع را نیز برنمی تابند. رفتار آدم های سخت گیر امروز با تصوراتشان درباره اسلام نمی خواند. اسلام را کامل و راه حل همه چیز معرفی می کنند، ولی دست آخر نمی توانند راهی برای وارد کردن زنان به ورزشگاه ها پیدا کنند و راه محدود کردن را در پیش می گیرند. من البته معتقدم قطعا مشکل از سوی این افراد است.
از این صحبت ها هم میتوان فهمید که جامعه با محدود کردن و جلوگیری هیچگاه نمیتواند به خواسته ی درونی خود دست یابد وباید به دنبال روش ورویه ای باشیم که مردم را به این فکر بکشاند که ما وظیفه خود بدانیم که بایستی حجاب و عفاف کاملا درستی را در جامعه ایفا کنیم.
درباره ی مسائل دیگری مثل استفاده از فضای مجازی و همچنین اینترنت که در کشور ما به گونه ای آن را تشبیه مکنیم که انگار یه غول فناوری است در صورتی که این رویه شبیه سازی شده در کشور بسیار سخت قابل هضم خواهد بود.
هر ابزاری میتواند فرصت و یا تهدید حساب شود اما ما نمیتوانیم به خاطر اینکه این ابزار تهدید دارد ما ازآن استفاده نکنیم وبگویم از جامعه عقب بمانیم بلکه باید به همانگونه ای که رقیبان کشور از این ابزار مانند یک فرصت استفاده میکنند و فرهنگ جامعه ما را به سمت و سوی فرهنگ خودشان می کشانند.
همچنین آقای روحانی در این باره صحبت میکند و میگوید: فضاهای مجازی ابزارند، و هر ابزاری می تواند تهدید یا فرصت باشد. داروها برای درمان بیماری ساخته می شوند ولی می شود با آن ها خودکشی هم کرد. این ابزارهای در ضمن ناگزیر هم هستند. من یادم می آید که حتی آیت الله هاشمی رفسنجانی هم شبکه هایی مثل فیس بوک را پدیده های مبارکی خوانده بودند. واقعا هم همین گونه است. در همه تاریخ، به نظر من از ابزارها بیشتر استفاده مثبت شده تا استفاده منفی. شما نگاه کنید ببینید از انرژی هسته ای فقط دو بار برای کشتار گسترده استفاده شده است، ولی امروز بیش از 400 نیروگاه هسته ای در جهان برق تولید می کنند، و انرژی هسته ای در کشاورزی، صنعت و... کاربرد دارد. مگر جهان با انفجار بمب اتمی، کل انرژی هسته ای را کنار گذاشت؟ نه.
در ضمن در نظر داشته باشید که خیلی از اقدامات علیه آزادی فضای مجازی که توسط افراد و نهادهای خاص صورت می گیرد، مقاصد خیرخواهانه ندارد. یعنی خیلی هم دلشان به حال اخلاق عمومی یا تهدیدهای این فضاها علیه جوانان نسوخته است. مقاصد سیاسی دارد. از آزادی موجود در این فضاها می ترسند، دنبال محدود کردن اخبار هستند، و این محدود کردن ها هم جواب نمی دهد. کاش طرفداران فیلتر کردن توضیح می دادند که در محدود کردن دسترسی مردم به کدام خبر موفق بوده اند؟ کدام خبر مهمی در چند سال اخیر وجود داشته که فیلترینگ باعث عدم دسترسی مردم به آن شده است؟ این اقدامات حتی مانع دسترسی به سایت های غیراخلاقی هم نشده است. فیلترینگ گسترده جز این که دیوار بی اعتمادی میان مردم و دولت را بیشتر می کند و به اقتصاد ما ضربه می زند، خاصیت دیگری ندارد و مانع توسعه کاربری های مثبت اینترنت در ایران می شود.
و زمانیکه بحث فیس بوک و ... می شود همه به این فکر میافتند که آقای روحانی و یا ظریف و کسانی که از این منابع جهانی استفاده میکنند یک هنجار شکنی کردند در صورتی که در جامعه ما همه به دنبال رشد و تعالی و بالندگی هستند و این ابزار وسیله ای خوب است که با مردم ارتباط داشته باشیم و اخبار و تحولات مسئولین را به گوش همه برسانیم ویادآور این شویم که دشمن از همین غفلت ما در استفاده کردن از فضای مجازی استفاده میکند و میتواند با یک اهرم قدرت یک طرفه به پیش رود و ما رو در این جدال جنگ نرم تنها بگذارد و ما باید تنها به این فکر باشیم که چگونه در این جدال که مثل جنگ سخت میماند بجنگیم و قرار داشته باشیم.
